البیعة الله

انسان دوست دارد وقتی با پای پیاده برای عرض ارادت به پابوس امامش می‌رود و پا در جای پای کاروان حسین و اسرای کربلا می‌گذارد، با خود پرچم و عَلَمی را بلند کند تا نام آن کسی را که به او ارادت دارد، بالا ببرد.

ولی امروزه می‌بینیم که نام‌های مختلف و عکس‌های مختلف بر بالای دست‌هاست، «پرچم خودبينى و خودخواهی يا سقيفه يا انتخابات يا آنچه مردم بخواهند [دموکراسی آمریکای دجال]... این بسیار دردناک است که با پرچم حاکمیت مردم به زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌روند، امامی که به خاطر ابطال و نقض حاکمیت مردم و برپا کردن حاکمیت خدا قیام کرد. آیا تا این حد انسان می‌تواند متناقض باشد که پرچم مقتول را به زمین بیاندازد و آن را زیر پا قرار دهد و پرچم قاتل را بالا ببرد و سپس بر سر قبر مقتول رفته بر آن ترحم کند، و قاتل را لعنت کند؟» (سید احمدالحسن، خطبه 5 محرم، 1389).

ولی ما پرچم منتقم خون حسین را بالای دست‌ها خواهیم برد، که «پرچم مهدی علیه‌السلام، البیعة لله عزوجل است» (امام صادق علیه‌السلام، كمال الدین ج 2 ص 654).

و این پرچم یعنی نام خدا را بالاترین نام‌ها می‌خواهیم، که کلمة الله هی‌العلیا...

و علمدار پرچم البیعة لله امروز، سید احمدالحسن، نایب و فرستادۀ امام زمان علیهماالسلام است...

السلام علیک یا داعی الله

در مسیر پیاده‌روی اربعین، بیرق‌های برافراشتهٔ البیعة لله را در موکب انصار در عمود ۵۱۹ خواهید دید، در آنجا از صاحب این پرچم بپرسید...
وب سایت رسمی فارسی المهدیون